 Jonas
Kaufmann is de laatste jaren uitgegroeid tot dé tenor voor het dramatische
Italiaanse, Franse en Duitse repertoire, maar laat hier een heel andere kant
van zijn kunst horen met muziek uit Duitse opera, operette en film uit de
jaren twintig en dertig. Het levert een verrassende en contrastrijke cd op:
het suikerzoete Diwanpüppchen van Paul Abraham bijvoorbeeld, dat het glazuur
nog net niet van je tanden laat springen, wordt al snel gevolgd door de
dramatische uitbarsting van Eduard Künnekes Das Lied von Leben des Schrenk,
waarin Kaufmann al zijn wagneriaanse registers kan opentrekken, en het
prachtige, verstilde Glück, das mir verblieb uit Korngolds Die tot Stadt. De
tenor moet zijn machtige stemgeluid veelal beteugelen, maar doet dat
voortreffelijk. Hij lijkt zich in dit repertoire als een vis in het water te
voelen; zijn vertolkingen klinken vrijwel steeds volkomen natuurlijk en vol
charme. Voor wie de mogelijkheden van Kaufmanns stem kent, blijft het
misschien een beetje als het rijden met een Ferrari binnen de bebouwde kom,
maar ook zijn beheersing is bewonderenswaardig en soms mag hij het gaspedaal
wel degelijk wat verder intrappen, met opwindend resultaat. Is er eigenlijk
iets wat Jonas Kaufmann níet kan zingen? Deze cd maakt deel uit van de
campagne Aangenaam Klassiek.
Aangenaam Klassiek 2014
De succesvolle Duitse tenor Jonas Kaufmann zong ooit zijn eerste solorollen
in de wereld van de operette. De liefde voor deze wereld van smachten en
schmieren, van de uitvergrote traan en diep vreugdevol geluk, van
driekhoeksverhoudingen, overspel en eeuwige trouw is hij gelukkig nooit
kwijt geraakt. Zijn jongste cd is gewijd aan meeslepende aria's van
operettegrootheden als Lehár, Kálmán, Stolz en Tauber. Bekend meezingterrein
voor velen dat als het gezongen wordt door Kaufmann volstrekt
onweerstaanbaar is.
|
