Opera Gazet, 17/04/2012

P.T.

Konzert, Brüssel, Paleis voor Schone Kunsten, 15. April 2012

JONAS KAUFMANN, DE ROMANTISCHE TENOR

Recital-concert in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel op 15 april 2012. Jonas KaufmannIn januari 2010 bracht Arte-TV een “life opvoering” vanuit de Bastille te Parijs. De opera “Werther” van Jules Massenet stond op het programma en de titelrol werd gezongen door de Duitse tenor Jonas Kaufmann. Deze uitvoering was een revelatie. De interpretatie, de intonatie van de Franse taal, het acteren en de zangtechniek waren overweldigend. Deze mooie man wist ons muzikaal zo te bekoren, dat wij op zoek gingen naar Dvd’s en Cd’s waarin hij gecast was. We gingen naar Kinepolis te Hasselt om “Die Walküre” van Richard Wagner te horen en te zien, rechtstreeks vanuit de Metropolitan te New York. Jonas Kaufmann zong de rol van Siegmund, het mooiste personage uit “Der Ring des Nibelungen”. In Metropolis te Antwerpen zagen wij Jonas Kaufmann in de rol van “Faust” van Charles Gounod, eveneens een rechtstreekse uitzending vanuit de Metropolitan. En nu kregen wij de kans hem écht levend te zien en te horen in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel. Vooral de Italiaanse muziek stond op het programma en de spits werd afgebeten door de ouverture tot “I vespri Siciliani” van Giuseppe Verdi. Dan zong Kaufmann de aria “Cielo e mar” uit “La Gioconda” van Amilcare Poncielli en met zijn fenomenale techniek zong hij probleemloos in mezzo voce. We hadden vlug door dat er in het eerste deel vier aria’s kwamen en vier instrumentale tussenspelen. Nu moesten we luisteren naar de “De dans van de uren” door iedereen gekend door de tekenfilm “Fantasia” van Walt Disney. Dan volgde “Giulietta !Son io” uit de opera “Giulietta e Romeo” van Riccardo Zandonai. Met een meesterlijke beheersing toonde hij dat een tenorstem kan zalven. Dan was er de prelude tot de vierde akte uit “La Wally” van Alfredo Catalini en zo waren wij bij het verisme beland. Diepmenselijke emoties komen aan bod in dit genre en de aria “La fleur que tu m’avais jetée” uit de opera “Carmen” van Georges Bizet is daarvan een goed voorbeeld. De vocale bogen die Kaufmann liet horen waren ontroerend. Dan kwam het bekende “Intermezzo” uit “Cavalleria rusticana” gespeeld op veel begrafenissen en dan hoorden we “Mamma, quel vino è generoso (Addio a la madre) ”en ook voor deze interpretatie hebben wij niets dan lovende woorden. In het tweede deel kregen wij drie aria’s en drie instrumentale werken. Eerst was er de “Bacchanale” uit “Samson et Dalila” van Camille Saint-Saëns. Dan was er de aria “Un di all’azzurro spazio” uit de opera “Andrea Chenier” van Umberto Giordano. Deze aria zit in ons oor met José Carreras. En al was zijn stem iets te licht voor deze rol, hij klonk vlotter en vooral helderder dan wat wij hoorden van Jonas Kaufmann. Dan kwam eindelijk het Duitse repertoire met Richard Wagner aan bod. Eerst was er de prelude tot de derde akte uit “Lohengrin” en dan konden we genieten van zijn baritonale stemtimbre in de aria “Winterstürme” uit “Die Walküre”. Dan hoorden wij de Prelude tot de eerste akte uit “Lohengrin” en Jonas Kaufmann besloot zijn optreden met de aria “In fernem Land”, de Gralserzählung. Met de verklanking van dit laatste werk toonde deze tenor dat hij de nieuwe prins van de opera is. Hij gaf dan nog vijf toegiften waaronder de gekende aria “Recitar! Vesti la giubba” uit de opera “Pagliacci” van Ruggiero Leoncavallo. Al zijn technische mogelijkheden kwamen hier aan bod en zo bracht hij een nog niet gehoorde interpretatie van dit paradestuk uit het tenor repertoire. Jonas Kaufmann werd begeleid door het Nationaal Orkest van België onder leiding van Jochen Rieder. Vooral het Italiaanse repertoire en de tussenspelen werden fraai en met veel kern gebracht. Technisch klonk alles bijzonder verzorgd, maar we hoorden weinig affiniteit met het Duitse repertoire. Dit recital was een voltreffer voor het Belgisch publiek. Alleen gingen er veel kostbare minuten verloren door het op- en afgaan van de dirigent en de solist. Zo werd de sfeer elke keer onderbroken en deed het ganse opzet denken aan een “bonte avond”.